Kun je de aandacht van de ander vasthouden zonder disregulatie? (Ariëlle Schwartz)
Ze was nog jong toen ze moeder werd. Dat wilde ze graag zo. Ze wilde ook een andere start voor dit kindje dan ze zelf had gehad. Er kwamen echter dingen op haar pad die ze niet kon voorzien. De zwangerschap bracht haar hormonaal flink uit balans. Ze voelde zich somber en was veel in bed. Nog voor de bevalling werd ze verlaten door haar partner en in het eerste jaar maakten zij en haar zoon samen een zeer beangstigende gebeurtenis mee, waarna ze ontredderd achter bleef.
Ze voelde zich alleen, overvraagd en is gaan overleven. Ze vertelt nog maar weinig herinneringen te hebben aan die tijd. Het was eenzaam en ze leefde in een mist. Alsof ze alleen op de ijsschotsen in het ijsblauwe gebied stond. Haar kindje was juist temperamentvol, huilde veel en kon zich weinig overgeven aan de slaap. Ze is uit de depressie geraakt door Pokémons te gaan zoeken. Zij ging naar buiten, ging weer bewegen en voelde weer energie in haar lijf komen. Ze is trots als ze merkt dat ze de veilige route bij het blotevoetenpad zo goed heeft kunnen vinden. Ze bracht langzaam een beetje energie in haar systeem.
Haar zoon kalmeerde juist van de buitenlucht, hobbelend in de kinderwagen, zich eindelijk overgevend aan haar zorg en aan de slaap. Het hielp hem waarschijnlijk zijn energie uit het oranje gebied te kanaliseren. Mogelijk hoefde hij haar ook niet meer te activeren, nu ze zelf weer meer energie toevoegde en naar het groene gebied wandelde.
Jaren later heeft ze haar opleiding afgerond, verschillende banen gehad, die ze echter moeilijk vast kan houden en moet ze de zorg van haar moeilijklerende zoon delen met een pleeggezin. Het pleeggezin is een periode zwaar belast en haar zoon is daardoor vaker thuis. Ze voelt zich overbelast en het lukt niet meer om haar werk te doen. Ze voelt zich falen. Op de video-opname zien we samen dat ze afweziger toont en dat het haar veel energie kost om het contact met haar zoon positief vorm te geven.
Radeloos is ze als haar elfjarige zoon in de nacht met een vriend de stad in trekt. Maar ze schiet ook vol in de actie. Er volgen sancties en er wordt gedreigd met uithuisplaatsing.
Als we samen in de uitkijktoren klimmen en uitkijken over haar wereld en zijn wereld, zet ze een poppetje voor haar zoon (ontregeld) bij het wankele touwbruggetje ver in het oranje gebied en vindt ze zichzelf in het ijzige overgangsgebied in het bos. Uitgezoomd en de weg kwijt.
11 jaar later herhaalt zich misschien een oud patroon. Een jongen die ontregeld op de ontregeling van zijn moeder. Mogelijk zoekt hij met zijn gedrag naar regulatie en homeostase en probeert hij haar te activeren. Ze gaat begrijpen dat hij geen straf nodig heeft, maar verbondenheid en regulatie. De Pokémons zijn al gevangen, maar we zullen zoeken naar manieren waarop ze zelf weer energie aan haar systeem kan toevoegen, zodat ze de weg weer vindt uit het ijzige bos en haar zoon kan ophalen bij het wankele touwbruggetje.
Samen op weg naar veiligheid, regulatie en veerkracht!
