Tijd om aan haar fijne, groene wereld te bouwen 💚

Ze wil weer lekker kunnen slapen zonder nare dromen, geen buikpijn meer hebben en er op kunnen vertrouwen dat ze goed is zoals ze is. Het is knap hoe ze als 10 jarige haar motivatie kan uiten bij de intake.

Als we vervolgens haar fijne en nare herinneringen inventariseren in de metaforische boekenkast (we zetten de boeken alleen met de titels in de kast en lezen ze nog niet), verandert haar gedrag. Ze staat op, zoekt afleiding, geeft haar moeder een grote mond, zakt onderuit of weet zich niets meer te herinneren.

Met behulp van de wereldkaart leg ik uit dat dit gedag misschien wel aangeeft hoe haar lichaam en brein reageren op wat ze heeft meegemaakt. Trauma vindt immers niet plaats in het groene gebied van kalm en samen, maar in het oranje gebied van energie en beweging (vechten, vluchten) en in het ijsblauwe gebied van leeg en afwezig (overspoeling, onmacht, ineenstorting). In plaats van haar corrigeren op haar gedrag, bieden we haar hiermee een veilig signaal van begrip. Het opnieuw ervaren van deze reacties is akelig voor haar.

Haar boekenplanken met nare herinneringen zijn helaas behoorlijk gevuld, maar gelukkig is er ook een klein plankje met fijne herinneringen. ‘Die zijn van mijn nieuwe, fijne leven’. Het ophalen van deze herinneringen geeft haar veilige signalen en laten haar naar het groene gebied reizen. We verankeren ze extra met een groene hartsteen, die ze bij zich draagt. Nu ze zich meer verankerd voelt in haar groene gebied, kan ze ook contact maken met de nare herinneringen en haar reacties (fysieke sensaties, gedachtes, gevoelens, gedrag) uit de andere gebieden. Alsof ze met één been in het groene gebied staat en één been in het oranje of ijsblauwe (duaal bewustzijn)

En zo verwerkt ze met behulp van EMDR de afgelopen weken haar nare herinneringen en vertelt ze haar moeder en mij steeds welke reis op de wereldkaart ze heeft gemaakt. Gelukkig eindigt ze elke sessie weer in het groene gebied.

De vakantie begint en precies dan zijn de planken met nare herinneringen opgeruimd. Een mooi moment om samen met haar moeder haar ‘nieuwe, fijne leven’ verder uit te bouwen. Ik geef haar het ‘glimmerzakje’ mee.
Deb Dana: ‘Glimmers zijn kleine micromomenten waarop we een vonk van ventraal vagale energie voelen. Door je bewust te zijn van deze kleine micromomenten, kan het autonome zenuwstelsel zich vormen naar verbinding en regulatie. Ons zenuwstelsel houdt van ‘successen’, dus creëer en wees je bewust van kleine momenten, zodat we kunnen groeien in belichaamde veiligheid, regulatie en veerkracht.’

Deze zomer gaat ze elke dag samen met haar moeder drie glimmers benoemen. Hiermee bouwt ze aan haar groene gebied van kalm en samen.

Ik wens haar een hele fijne zomer toe! Op weg naar veiligheid, regulatie en veerkracht!