Voor alle lieve, hardwerkende ouders en begeleiders van zorgintensieve kinderen 💚
Ze voelt zich moe, uitgeput en moedeloos en toch kan ze maar niet slapen. Als haar zoon eindelijk slaapt, start bij haar het piekeren en voelt ze zich boos. Haar vriendinnen hebben weer volop tijd voor zichzelf, maar zij loopt dit jaar wéér de lampionnenoptocht in het dorp en zingt nog altijd hetzelfde slaapliedje. Haar matig verstandelijk beperkte zoon groeit niet mee met haar levensfase en haar gezonde behoefte aan vrijheid, autonomie en het afbouwen van het zorgen.
Het uitspreken van haar zorgen en boosheid en de erkenning voor haar gezonde behoefte doen haar goed. Ze stelt vast: ‘overdag ben ik afgesloten, verdoofd en de weg kwijt diep in het ijsblauwe gebied en ’s avonds klim ik langzaam op de vulkaan’. Hoe begrijpelijk ook dat dit gebeurt, de vulkaan is juist niet een plaats waar je tot rust kunt komen of lekker zou kunnen slapen. En in het ijsblauwe gebied kun je moeilijk afstemmen op een ander. Haar zoon die voor zijn gevoel van veiligheid en regulatie nog volledig afhankelijk is van haar co-regulatie lijkt te reageren met onrust. Hij gilt meer, wat weer een onveilig signaal is voor haar zenuwstelsel, heeft meer last van obstipatie en bijt zijn handen stuk.
Ze zou vaker in het ‘groene gebied van kalm en samen’ willen zijn, maar heeft eigenlijk geen idee meer hoe haar groene gebied er uit ziet. Vroeger was ze creatief, wandelde ze veel en genoot ze van etentjes met vriendinnen. Iets creëren, bewegen, natuur en contact met anderen doet veel mensen naar het groene gebied reizen. Is er misschien een mogelijkheid om dit vaker te doen naast de zorg voor haar zoon? Iedereen heeft immers recht op een beetje ontspanning.
Een paar weken later kom ik ze tegen terwijl ik in het zonnetje geniet van mijn vrije ochtend, hardlopend langs de waterkant. Iets wat mijn ‘groene gebeid van kalm en samen’ versterkt. Zij geniet ook van het zonnetje al hakend op een bankje aan de waterkant. Haar zoon ligt met zijn hoofd op haar schoot, te kijken naar de eerste groene bladeren aan de boom en te luisteren naar een muziekje.
In de ochtenden zet ze zich als vrijwilliger in voor een oudercontactgroep en steunt ze andere ouders van zorgintensieve kinderen.
Zij weet haar groene gebied van kalm en samen weer beter te vinden. Ze slaapt beter en voelt zich meer uitgerust. Zo kan ze haar zoon weer beter (co)reguleren. Ook hij lijkt zich prima te vermaken in het groene gebied van kalm en samen.